दोन कविता : - अरुण सिंगबाळ
१.
उक्त्या मळबावयलीं
दोन नखेत्रां
काळखे रातीं
भुंयेर पावलीं;
तूं मुमुरखे हांसलें
तेन्ना तुज्या दोळ्यांत
तीं नखेत्रां लिकलिकलीं...
२.
आतां -
तूं हांसता तेन्ना
चान्ने पडटा;
पारजत फुलनासतना
परमळ घमघमता;
बिण्ण काळखांत
उजवाड फांकारता;
... आनी हांव...
शाणो आसून
पिसो जातां
... तूं हांसता तेन्ना !
एकदां : - नरेन्द्र बोडके
एकदां अशें जालें:
मळबाचें देगेर चलतां चलतां
पावलां झडून गेलीं.
आनी आतां –
जांका हांवें नदर दिली,
जांच्या रगतांत चान्नें ओंपलें,
तांच्याच दोळ्यांपेले काळोख
म्हज्या उतरांत रिगतात;
पावलां ना
- तरीय सगळे दीस
म्हज्याच गीतांत बुडटात...
No comments:
Post a Comment